Gibbons maandag

Vanmorgen was het heel moeilijk om wakker te worden, dat kan ermee te maken hebben dat ik de wekker om 6 uur had staan. Marijn en ik gaan vandaag naar het gibbonproject. Ze hebben ons alleen niet verteld hoe laat we weg gaan. Uiteindeljk blijkt het dat we om half 9 pas weggaan, ik ga dus nog even weer slapen. Na afscheid te hebben genomen van Rory en Martha gaan we op weg naar Mae Sot, waar de apen zijn. Het is een rit van maar 4 uur zeiden ze. Het werd uiteindelijk 5 uur door de zware regen en het feit dat we door wolken reden. Met beide dingen hadden Marijn en ik geen rekening gehouden. De truck is open dus je wordt er best wel nat in en je voelt natuurlijk de wind, al met al hadden we het allebei heel erg koud. Eenmaal aangekomen bij de gibbons blijkt dat het hier heel anders is dan bij de andere projecten. Het is hier veel kleinschaliger. Er werken hier maar 6 vrijwilligers tegelijk en we eten in het huis van de eigenaresse. Dat is een hele lieve oude Thaise dame, Pharanee. We krijgen wat te eten en komen erachter dat van de 6 vrijwilligers er 5 Nederlands zijn. Een man is hier al 5 keer eerder geweest en een volwassen echtpaar is hier voor twee weken. Morgen komt er nog een meisje, zij komt uit de UK. Het is een beetje ongemakkelijk wanneer Marijn en ik erachter komen dat ze hier denken dat wij een koppel zijn... We maken ze duidelijk dat dat niet zo is en hoeven dus gelukkig niet bij elkaar op de kamer te slapen.... Net na het eten zien we al meteen een babygibbon die hier in huis leeft. Hij is echt super schattig en we mogen hem vasthouden. Het lijkt net een mensen baby, alleen deze hoef je niet vast te houden, hij klemt zich helemaal aan je vast. Vervolgens gaan we onze eerste voerronde. Die bestaat uit: eerst fruit en groente snijden, die over mandjes verdelen en dan de inhoud van de mandjes bij de gibbons in hun voerbak doen. Het blijkt nog wel een aardig klusje te zijn om het voer in de voerbak van de gibbons te doen. Gibbons zijn ongelofelijk snel en je moet precies weten welke nog wel eens wil grijpen. Sommigen grijpen je alleen maar, maar anderen bijten je dan ook echt. Gibbons hebben erg lange armen dus je moet goed je afstand houden. Het ging mij vandaag al een keer mis, toen ik met m'n rug naar de kooi toestond en er dus blijkbaar te dichtbij stond, greep een gibbon mijn shirt. Ik schrok me kapot maar kon me gelukkig vrij makkelijk weer losmaken. Na het voeren is er eigenlijk niet veel anders te doen dan wachten tot wij zelf gaan eten.